HIC, of wel High & Intensive Care, is een model voor kortdurende klinische opname in de geestelijke gezondheidszorg.

Nadat besloten werd de zorg verder te ambulantiseren en en de klinische bedden te reduceren, was er behoefte aan een nieuwe manier van denken over kortdurende klinische opname. Daarbij speelde ook de wens om dwang en drang terug te dringen, omdat die door cliënten veelal als traumatisch worden ervaren. Maar ook wanneer de zorg grotendeels ambulant is, kunnen er periodes van ernstige ontregeling zijn waarin de cliënt opvang nodig heeft.

Centraal in de HIC staat het terugdringen van dwang en drang met de aandacht gericht op het herwinnen van de eigen regie van de cliënt. Een klinische opname wordt daarbij niet gezien is als een afzonderlijk traject, maar als een noodzakelijke intensivering van het ambulante traject. Het ambulante behandeltraject blijft daarom het leidend principe en borgt de continuïteit van de zorg. De ambulante behandelaar blijft tijdens een opname om die reden in beeld.

Op een HIC kan indien nodig de zorg tijdelijk opgeschaald worden door een–op–een behandeling te bieden in de individuele ruimte van de cliënt, of op de daarvoor speciaal ingerichte Intensive Care Unit. Uitgangspunt daarbij is dat iemand die ernstig ziek is niet alleen gelaten wordt en dat drang en dwang zo min mogelijk worden toegepast.
De integratie van high care en intensive care biedt cliënten continuïteit van zorg juist op het meest moeilijke of angstige moment.

Leidend blijft daarbij te allen tijde het ambulante behandelproces en er is vanaf het begin van de opname zorgafstemming tussen de HIC-behandelaar, de ambulante behandelaar, de cliënt en zijn of haar meest directe naasten.