Dit artikel is een reactie van 37 wetenschappers en psychiaters uit zes verschillende landen (vooral uit de VS; eerste auteur is Scott Woods) op een artikel uit Australië van Malhi et al. (2020) in hetzelfde nummer van Schizophrenia Research waarin grote vraagtekens worden gezet bij vroege interventies in de psychiatrie en met name bij het concept ‘klinisch hoog risico’ op de ontwikkeling van een psychose. Negen argumenten worden (grotendeels) weerlegt: 1. Hoewel de onderliggende mechanismen voor het ontstaan van psychoses nog niet volledig begrepen worden (wat ook voor andere chronische ziekten geldt), kunnen personen die voldoen aan KHR-criteria wel geholpen worden. 2. Er zijn biomarkers voor de etiologie en progressie van psychose in ontwikkeling. 3. In tegenstelling tot wat Malhi et al. beweren, stellen de auteurs dat de symptomen die gebruikt worden om KHR op te sporen (b.v. zoals met de CAARMS) specifieke positieve psychotische symptomen zijn, die nog niet erg of frequent genoeg zijn; 4. Hoewel het KHR-syndroom moeilijk is vast te stellen, zijn de clinici het vaak met elkaar eens of iemand de KHR-diagnose moet krijgen (de inter-rater reliabilty -IRR- is groot); 5. In tegenstelling tot wat Malhi et al. beweren, is de evidentie van een progressief patroon van het KHR-syndroom sterk, beginnende met niet-specifieke symptomen (angst of depressie), gevolgd door negatieve symptomen, gevolgd door specifieke positieve symptomen; 6. Hoewel psychose-achtige symptomen en ervaringen vaak voorkomen bij niet-psychotische personen, kunnen ze volgens de auteurs goed onderscheiden worden van de symptomen zoals die door clinici bij het vaststellen van een KHR op psychose worden gehanteerd; 7. Hoewel voor het fenomeen KHR verschillende termen en omschrijvingen worden gebruikt (Ultra Hogh Risk; At-Risk Mental State; Clinical High Risk), waardoor verwarring kan ontstaan, is het een kwestie van tijd voordat een uniforme terminologie ontwikkeld is; 8. In tegenstelling tot wat Malhi et al. beweren, zijn clinici en wetenschappers steeds bezig het begrip van het fenomeen KHR te verdiepen; 9. Hoewel het KHR-label voor stigma zou kunnen zorgen, staan de auteurs op het standpunt het vaak beter is de KHR-diagnose wel met patiënten te delen, mits het gesprek erover met de nodige empathie wordt gevoerd.
Woods SW, Bearden CE, Sabb FW, Stone WS, Torous J, Cornblatt BA, Perkins DO, Cadenhead KS, Addington J, Powers AR 3rd, Mathalon DH, Calkins ME, Wolf DH, Corcoran CM, Horton LE, et al. (2020). Counterpoint. Early intervention for psychosis risk syndromes: Minimizing risk and maximizing benefit. Schizophr Res. 2020 May 10:S0920-9964(20)30227-9.