De social defeat-hypothese is door Selten en Cantor-Graae in 2005 geformuleerd en houdt in dat de langdurige, subjectieve ervaring een buitenstaander of verliezer te zijn de dopamine-huishouding in het brein ontregelt en daardoor het risico op een psychose verhoogt. De social-defeat (SD)-hypothese gaat ervan uit dat de ervaring van social defeat of sociale exclusie de gemeenschappelijke noemer is van vijf belangrijke risicofactoren voor schizofrenie: opgroeien in grote stad, migratie, trauma in de kindertijd, lage intelligentie en drugsmisbruik. In deze Nederlandse review wordt een update gegeven van het bewijs dat sinds 2005 is gevonden over de hypothese dat langdurige blootstelling aan de ervaring van SD de associatie tussen de vijf risicofactoren en schizofrenie kan verklaren. Uit de literatuur blijkt dat de evidentie voor SD als onderliggend mechanisme voor een verhoogd risico op schizofrenie het sterkst is bij migranten (migratie ervaring) en bij personen die in hun kinderjaren een ernstig trauma hebben opgedaan (zoals mishandeling of verwaarlozing). Voor de risicofactoren opgroeien in een stedelijke omgeving, het hebben van een lage intelligentie en het misbruiken van drugs zijn de verbanden minder sterk. Hoewel er aanwijzingen zijn dat de SD-ervaring tot sensitisatie van het dopamine-systeem leidt, is de evidentie hiervoor nog niet sterk genoeg (te weinig studies bij mensen). De auteurs stellen dat langdurige blootstelling aan social defeat een oorzaak is voor het ontstaan van schizofrenie.
Selten JP, Van der Ven E,. Rutten BPF & Cantor-Graae E (2013). The Social Defeat Hypothesis of Schizophrenia: An Update. Schizophrenia Bulletin 39 (6), 1180-1186.