Over het algemeen wordt aangenomen dat de financiële en sociale lasten van schizofrenie groot zijn. In deze Noorse studie werd met behulp van landelijke registraties op het gebied van de gezondheidszorg, sociale uitkeringen en werkgelegenheid precies uitgerekend hoeveel mensen er in 2012 voor schizofrenie behandeld werden, welk deel van deze groep werk had en wat de directe en indirecte medische en maatschappelijke kosten voor deze groep waren. In 2012 stonden er 8399 personen geregistreerd met de ICD-10 diagnose schizofrenie of schizo-affectieve stoornis. Als dit wordt gedeeld door de gemiddelde bevolking van Noorwegen is de 12-maands prevalentie 0.17% voor de hele bevolking. De 12-maands prevalentie voor 18 jaar en ouder blijkt 0.22%. Dit wijkt niet veel af van eerdere prevalentie-schattingen in Engeland en Zweden. Van de groep met schizofrenie in de leeftijdsgroepen waarop wordt gewerkt blijkt gemiddeld slechts 10.24% regulier betaald werk te doen. Van de algemene bevolking heeft in de leeftijdsgroep 20 t/m 29 jaar 68% en in de leeftijdsgroep 40 t/m 49 jaar heeft zelfs 84% regulier betaald werk. Deze Noorse werkgelegenheidscijfers voor mensen met schizofrenie zijn lager dan in veel andere Westerse landen. De totale sociale kosten voor die groep van 8399 personen met schizofrenie -d.w.z. kosten voor behandeling, uitkeringen en verloren productiviteit- werden gecalculeerd op $ 890.413.045. Dit betekent dat elke persoon met schizofrenie in Noorwegen in het jaar 2012 $ 106.000 kostte. Van deze kosten kan 33% worden toegerekend aan intramurale zorg en 29% aan verloren productiviteit.
Evensen S, Wisløff T, Lystad JU, Bull H, Ueland T, Falkum E. (2016). Prevalence, Employment Rate, and Cost of Schizophrenia in a High-Income Welfare Society: A Population-Based Study Using Comprehensive Health and Welfare Registers. Schizophr Bull. 42(2), 476-83. Online 3 okt 2015.