In deze Australische studie werden dossiers met afgesproken doelen gebruikt van 144 personen met een ernstige psychiatrische stoornis die in een herstelproces zitten, om na te gaan of er een verband is tussen het soort doelen dat gesteld wordt en het stadium van herstel. Om ordering aan te brengen werden drie met elkaar samenhangende modellen gebruikt: 1. Het Model van Stadia van Herstel (recovery) van Andresen: er worden vijf stadia onderscheiden: Moratorium (gevoel van hopeloosheid); Awareness (bewust van mogelijkheid van andere toekomst); Preparation (eerste stappen op weg naar herstel); Rebuilding (actief werken aan positieve identiteit); Growth (volwaardig en betekenisvol leven leiden, ondanks stoornis); 2. De behoefte pyramide van Maslow (waaraan het model van Andresen gedeeltelijk ontleend is): eerst moeten ‘lagere’ behoeften (overleving, voedsel, veiligheid) vervuld zijn, voordat men aan ‘hogere’ toekomt (werk, zelfontplooiing); 3. Er wordt een onderscheid gemaakt tussen Avoidance doelen (b.v. ik wil geen stemmen meer horen) en Approach doelen (positieve doelen) (b.v. ik wil werk hebben). Data werden verzameld met de Collaborative Goal Technology (CGT); de Recovery Goal Taxonomy (RGT), de Self Identified Stage of Recovery (SISR), en de Recovery Asessment Scale (RAS). Het blijkt dat de onderzochte personen in de laatste twee stadia van herstel, significant meer Approach doelen stellen. Dit hangt samen met een grotere mate van psychologisch welzijn. De auteurs stellen wel duidelijk dat het herstelproces geen lineair proces is.
Clarke S, Oades LG & Crowe TP (2012). Recovery in Mental Health: A Movement Towards Well-Being and Meaning in Contrast to an Avoidance of Symptoms. Psychiatric Rehabilitation Journal 35 (4), 297-304.