Uit veel studies blijkt dat mensen met een ernstige psychische aandoening (EPA) zich geen volwaardig deelgenoot van een gemeenschap voelen (voelen geen “sociale inclusie”). In Nederland zijn er twee soorten begeleid wonen instellingen voor EPA. Een Regionale Instelling voor Beschermd Wonen (RIBW) is een residentiële voorziening in de samenleving, waarin veel hulp en ondersteuning wordt geboden. Daarnaast zijn er Begeleid Zelfstandig Wonen (BZW) projecten waarin men zelf een huurcontract heeft en psychosociale ondersteuning krijgt. In deze studie –die onderdeel is van de UTOPIA studie- wilde men inzicht krijgen in welke mate bewoners van RIBW-en (N=154) en BZW-projecten (N=101) zich deelgenoot van de gemeenschap voelen en of er verschillen in sociale inclusie tussen beide groepen bestaat. De cliënten hielden enige tijd een dagboek bij waarin ze de volgende dingen aangaven: dagelijkse activiteiten (alleen of met anderen), sociale activiteiten (uitgezonderd contacten met hulpverleners) en deelname aan werkgerelateerde activiteiten. 75 hulpverleners verstrekten sociaal-demografische gegevens over de cliënten, klinische data en vulden voor iedereen de Health of the Nation Outcome Scales (HoNOS) in. BZW-bewoners blijken significant actiever – zowel alleen als samen met anderen- te zijn dan RIBW-bewoners. 19% van de variantie in het activiteitenniveau kan verklaard worden door het onafhankelijke wonen. De BZW-bewoners kregen vaker bezoek en gingen vaker bij anderen op bezoek dan RIBW-bewoners. Op het gebied van werkgerelateerde activiteiten was er geen verschil tussen beide groepen: slechts 8% van beide groepen had regulier betaald werk. Een opmerkelijke uitkomst is dat de BZW-bewoners veel meer onvervulde wensen op sociaal gebied hebben en minder tevreden zijn met het dagelijks leven.
De Heer-Wunderink C, Visser E, Sytema S & Wiersma D (2012). Social Inclusion of People With Severe Mental Illness Living in Community Housing Programs. Psychiatric Services 63 (11), 1102-1107.