We weten dat de kwaliteit van onze sociale contacten een grote invloed heeft op onze kwaliteit van leven (Kloosterman en van der Houwen, 2014), waarbij steun uit onze sociale omgeving helpt wanneer we te maken krijgen met stressvolle situaties. Dit geldt voor de algemene populatie maar even goed voor de cliënten in de psychiatrie.
In de GGZ zijn sociale contacten en het uitbreiden van het sociale netwerk vaak terugkerende doelen in het behandelplan van cliënten. De huidige behandelingen schieten hierin echter tekort, ondanks langdurige behandeling zijn de effecten hiervan op het sociaal functioneren zeer beperkt (Alvarez-Tomas et al., 2016; Gunderson et al., 2011; Zanarini, Frankenberg, Reich en Fitzmaurice, 2010). Het beperkte effect van behandeling op het sociale netwerk brengt grote risico’s met zich mee, zoals terugval, depressie en eenzaamheid (Leijdesdorf et al., 2022; Switaj, et al, 2015) terwijl ervaren sociale steun beschermt tegen mentale problemen (Scardera et al., 2020) en contact met naasten een positief effect heeft op herstel (De Winter et al, 2022). In de omgeving van cliënten is regelmatig sprake van een wederzijdse terugtrekking, waarbij stigma over psychiatrische problematiek helaas van invloed is (Huckle et al., 2021).