Het geheel van de bestaande en de mogelijke sociale contacten dat een individu heeft wordt sociaal kapitaal genoemd. In deze Britse kwalitatieve studie zijn de ervaringen met het herstelproces van 34 personen met psychische problemen onderzocht, vanuit het perspectief van de sociale netwerken en relaties (sociaal kapitaal) waar ze deel van uit maakten en die ze konden gebruiken om betekenis aan hun leven te geven. De data werden middels semi-gestructureerde interviews verzameld. De volgende vragen kwamen in ieder geval aan de orde: 1. Hoe ziet een typische dag er voor u uit; 2. Kunt u iets over uw psychische problemen vertellen?; 3. Hoe zijn de dingen veranderd sinds u in behandeling bent geweest? Met behulp van grounded theory werden thema’s uit de data opgespoord. Er werden twee fasen onderscheiden: I. Een cliënt van de ggz zijn; II. Herstel en onafhankelijkheid. Over het algemeen werden de relaties met de instellingen en de hulpverleners als zwaar, drukkend en ongepast ervaren. Dat gold ook voor de wijze waarop herstelmogelijkheden werden aangeboden. Als onderdeel van hun sociale kapitaal, ervoeren de cliënten zeer weinig controle over de sociale kracht die de professionals en de instellingen inbrachten. De vrij gekozen sociale contacten buiten het ggz-systeem (‘intentioneel sociaal kapitaal’) werden door de geïnterviewden als meer emancipatoir ervaren. Deze contacten droegen bij aan de ontwikkeling van een positieve identiteit. Enkele voorbeelden: sommigen kozen voor deelname aan een dramagroep, een sportvereniging of een tuinclub. Belangrijk is dat men voelde iets aan het geheel te kunnen bijdragen.
Brown B, Baker S. (2018). The social capitals of recovery in mental health. Health (London). 2018 Sep 28.