Ervaringsdeskundigen worden steeds vaker ingezet als persoonlijke begeleider bij personen met psychische stoornissen die aan het begin van hun hersteltraject staan: deze worden in de VS peer support providers genoemd. In deze Amerikaanse studie werden 7 van deze ervaringsdeskundigen geïnterviewd om in beeld te krijgen wat hun ervaringen zijn met de relatie tussen henzelf en de cliënten en of ze zich al dan niet effectief voelen in hun pogingen de cliënten te stimuleren conctact te houden met de hulpverlening en te ondersteunen in hun herstelproces. Op het moment dat de begeleiding begon hadden de cliënten in de 18 maanden daarvoor meerdere intramurale opnames achter de rug. De ervaringsdeskundige hulpverlener ervaart een spanning tussen de cliënt actief een duw in de rug te willen geven en het belang om rustig de ontwikkeling van de cliënt te volgen en de behoefte aan een zachte volhardende ondersteuning. Het is van belang om een accepterende en onbevooroordeelde houding aan te nemen. Op zich zijn dit competenties die ‘professionele’ hulpverleners die zelf geen ervaringsdeskundige zijn hebben of zouden moeten hebben. Het speciale van de band tussen de ervaringsdeskundige begeleider en de cliënt is de wederzijdse identificatie. De valkuil voor de ervaringsdeskundige is dat hij zich te veel verantwoordelijk gaat voelen voor de ontwikkeling van de cliënt en dat hij zijn gevoelens van eigenwaarde daarmee gaan verbinden. In een speciale training kunnen de ervaringsdeskundigen leren met deze dilemma’s om te gaan.
Mourra S, Sledge W, Sells D, Lawless M & Davidson L (2014). Pushing, Patience, and Persistence: Peer Providers’ Perspectives on Supportive Relationships. American Journal of Psychiatric Rehabilitation17 (4), 307-328.