In dit tweede grootschalige Australische onderzoek (N=1825; 18-64 jaar) naar de invloed van een psychose op het sociale leven van mensen die een psychose hebben gehad werden middels interviews data verzameld over allerlei aspecten van het sociale leven van de deelnemers, hun tevredenheid met het leven en toekomstige doelen. Van de respondenten blijkt 37,2% hun sociaal isolement en gevoelens van eenzaamheid als hun belangrijkste probleem te zien. Ter vergelijking: in de algemene bevolking voelt 7% zich sociaal geïsoleerd. 80% van de respondenten gaf aan zich regelmatig eenzaam te voelen en bijna de helft gaf aan behoefte aan meer vrienden te hebben. Bij alle respondenten werd o.a. de Personal and Social Performance (PSP)-schaal afgenomen. Twee derde van hen blijkt ernstig gestoord in het vermogen om zich in het maatschappelijke sociale verkeer te bewegen. Respondenten met deze ernstige sociale stoornissen zijn vaker werkloos, leven vaker alleen en hebben meestel een lage opleiding. Slechts 20% van de respondenten had in het afgelopen jaar aan een sociaal vaardigheidprogramma deelgenomen. Bijna 70% had aan geen enkele sociale activiteit deelgenomen en hiervan noemde 43% stigma als belangrijkste barrière. Meer dan de helft rapporteerde dat men dagelijks of bijna dagelijks contact heeft met een familielid. Ondanks dat de toegang tot maatschappelijke rehabilitatieprogramma’s en dagprogramma’s voor mensen met een psychose de laatste jaren flink zijn toegenomen, blijkt de sociale isolatie en de sociale handicaps in Australië niet afgenomen.
Stain HJ, Galletly CA, Clark S, Wilson J, Killen EA, Anthes L, Campbell LE, Hanlon MC & Harvey (2012). Understanding the social costs of psychosis: The experience of adults affected by psychosis identified within the second Australian national survey of psychosis. Australian and New Zealand Journal of Psychiatry 46 (9), 879-889.