X

Nieuwsbrief Phrenos

Wil je op de hoogte blijven van nieuwe ontwikkelingen, webinars en trainingen? Meld je aan voor de nieuwsbrief

Ook als het Illness Management and Recovery (IMR) programma maar selectief wordt aangeboden blijkt het effectief te zijn - Kenniscentrum PhrenosKenniscentrum Phrenos Ook als het Illness Management and Recovery (IMR) programma maar selectief wordt aangeboden blijkt het effectief te zijn - Kenniscentrum Phrenos

Kenniscentrum Phrenos website

Ook als het Illness Management and Recovery (IMR) programma maar selectief wordt aangeboden blijkt het effectief te zijn

In de VS wordt het IMR-curriculum als een evidence-based praktijk door de SAMSHA ondersteund. Normaal wordt IMR individueel in negen modules over een tijdspanne van 3 tot 7 maanden aangeboden. In deze Amerikaanse studie (N=36) werden de volgende vier modules binnen 16 weken gegeven in groepen van ongeveer 10 personen: recovery strategieën; sociale steun opbouwen; leren omgaan met problemen en symptomen; terugval pogen te verminderen. De interventie-groepen werden vergeleken met een groep op de IMR-wachtlijst (die later ook de module heeft gevolgd). De volgende instrumenten werden op baseline, na 4 en na 8 maanden afgenomen: IMR Scale Self-Report, de Brief Symptom Inventory (BSI), de Norbeck Social Support Questionnaire (NSSQ), de Perceived Social Support Scale (PSSS), de Cybernetic Coping Scale (CCS) en de Coping with Symptoms Checklist (CSC). Bij de eerste evaluatie blijken de interventiegroepen significant beter te scoren op de IMR Scale Self-Report, maar niet op de NSSQ. Nadat iedereen de modules doorlopen had bleken de scores gemiddeld bij alle deelnemers op de volgende schalen zich in de gewenste richting te hebben ontwikkeld: de PSSS, de IMR Scale Self-Report en de BSI waren significant verbeterd. Ook een in groepsverband en slechts selectief aangeboden IMR-programma kan effectief zijn.
Pratt CW, Lu W, Swarbrick M & Murphy A (2011). Selective Provision of Illness Management and Recovery Modules. American Journal of Psychiatric Rehabilitation 14 (4), 245-258.

Back To Top