Uit recent onderzoek blijkt dat zelfstigma bij 49% van de personen met schizofrenie spectrumstoornissen voorkomt. Stigma kan op drie niveaus plaatsvinden: publiek/sociaal, structureel/institutioneel, zelfstigma. Interventies die zelfstigma willen aanpakken zijn meestal complex. In deze Duitse systematische review werd gezocht naar de effecten van zelfstigma interventies bij personen met een psychische stoornis volgens de DSM of de ICD, zoals gemeten in RCT’s. De review werd volgens de Cochrane methode uitgevoerd. Slechts vijf RCT’s voldeden aan de strenge inclusiecriteria. Vier van deze studies hadden een groot risico op bias (vooringenomenheid). De kwaliteit van het bewijs was erg gering voor elke set van interventies en uitkomsten. Slechts twee studies konden gepoold worden in een meta-analyse, vanwege voldoende homogeniteit, namelijk de RCT’s naar de groepsinterventies Photovoice en de Narrative Enhancement/Cognitive Therapy (NECT). Beide gebruikten de Internalized Stigma of Mental Health Scale (ISMI). De meta-analyse vond geen statistisch significant effect: SMD na 3 maanden=-0.26, BI95% -0.64-0.12; (n=108). Vier van de interventies waren zelfstigma reductieprogramma’s die bestonden uit een serie groepssessies. De andere interventie was een antistigma brochure. Geen enkele studie vond significante effecten op andere uitkomstmaten zoals herstel, hulpzoekgedrag of gevoel van zelfvertrouwen. Ondanks deze resultaten stellen de auteurs dat niet geconcludeerd moet worden dat interventies om zelfstigma te verminderen geheel ineffectief zijn. Voor een deel is het niet vinden van effecten verklaarbaar uit de gebruikte uitkomstmaten, die gemeten zijn met meetinstrumenten die niet ontwikkeld zijn om effecten van interventies te meten.
Büchter RB, Messer M. (2017). Interventions for reducing self-stigma in people with mental illnesses: a systematic review of randomized controlled trials. Ger Med Sci. Apr 24;15:Doc07.