In deze kwalitatieve Engelse studie werd via interviews onderzocht welke risico’s ervaringsdeskundigen, die werken in GGZ-instellingen om het herstelproces van de cliënten te ondersteunen, lopen en waar ze in de praktijk van het risicomanagement in de GGZ op stuiten. De interviews werden gehouden in drie soorten instellingen (n=10): door de overheid gefinancierde instellingen (NHS), maatschappelijke instellingen en publiek-private instellingen. In elke instelling werden minstens 2 ervaringsdeskundigen, 2 cliënten, 2 stafleden en 2 à 4 managers geïnterviewd. Er kwamen drie thema’s naar voren: a. de risico’s die ervaringsdeskundigen lopen; b. de rol die ervaringsdeskundigen spelen in het formele risicomanagement van GGZ-instellingen; c. alternatieve benaderingen in het omgaan met risico’s en crises door de ervaringsdeskundigen. Omdat de ervaringsdeskundigen hun ervaringen gebruiken (en delen) om cliënten in de instelling te ondersteunen, lopen ze het gevaar over een grens te gaan en zelf weer terug te vallen. Daarbij zouden ze meer begeleiding vanuit de instellingen moeten krijgen. De rol van de ervaringsdeskundigen in risicovolle- en/of crisissituaties is paradoxaal. Ze krijgen dezelfde training in het hiermee omgaan als de andere GGZ-hulpverleners, terwijl de instellingen geneigd zijn hen niet zulke taken te geven (dat kan het opleggen van dwangmaatregelen zijn). Zelf zijn de ervaringsdeskundingen terughoudend om actief te worden in dit soort situaties om hun speciale vertrouwensband met de cliënten niet op het spel te zetten. Daar staat tegenover dat de ervaringsdeskundigen vanuit hun eigen ervaringen een duidelijke andere risicoperceptie van zogenaamde risicosituaties hebben. De nadruk op het mijden van risico’s kan het herstelproces in de weg staan.
Holley J, Gillard S & Gibson S (2015). Peer worker roles and risk in mental health services: a qualitative comparative case study. Community Mental Health Journal 51(4), 477-90.