Volgens MIND voelt 84% van de personen met een psychiatrische stoornis zich sociaal geïsoleerd tegenover 29% in de algemene bevolking. In deze Britse studie werden 85 personen die minimaal 12 jaar daarvoor uit een psychiatrisch ziekenhuis ontslagen waren met behulp van de Social Network Guide ondervraagd over hun sociale leven. Het gaat om personen met ernstige psychiatrische aandoeningen die na de deïnstitutionalisering zijn gaan wonen in een van de volgende woonvormen: ziekenhuis, andere intramurale instelling of verpleeghuis, kleine groepswoning met intensieve begeleiding, begeleid wonen met weinig begeleiding. Het gemiddelde sociale netwerk van de respondenten blijkt klein (23 ) in vergelijking met het gemiddelde netwerk van ‘gewone’ mensen (124), maar toch groter dan de uitkomsten uit eerder studies in vergelijkbare populaties. Eén derde van de netwerkleden zijn andere personen met een psychiatrische stoornis, ook één derde betreft hulpverleners in de brede zin. Slechts één derde van de sociale contacten heeft dus geen relatie met de GGz. De respondenten van boven de 65 jaar hebben over het algemeen meer intieme en regelmatige contacten en geven aan meer persoonlijk zorg, huishoudelijke ondersteuning en steun bij het nemen van besluiten te krijgen dan de 65-minners.
Forrester-Jones R, Carpenter J, Coolen-Schrijner P, Cambridge P, Tate A, Hallam A, Beecham J, Knapp M & Wooff D (2012). Good friends are hard to find? The social networks of people with mental illness 12 years after deinstitutionalization. Journal of Mental Health 21 (1), 4-14.