In deze Amerikaans-Canadese review wordt gepoogd de evidentie over herstel (recovery) van mensen met een ernstige psychiatrische aandoening (EPA) te onderscheiden van retoriek. Er worden samenvattingen gegeven van de literatuur over de volgende onderwerpen: 1. Wat zeggen cliënten die een herstelstel proces hebben meegemaakt over herstel; 2. Wat zeggen kwalitatieve studies over herstel; 3. Wat zeggen kwantitatieve studies over (functioneel) herstel; welke objectieve maten zijn er; 4. Hoe verhoudt de gangbare definitie van herstel zich met de organisatie van de GGz. Personen met psychische problemen zeggen vaak dat herstel een reis (proces) is, die gekenmerkt wordt door een toenemend gevoel grip op het eigen leven te krijgen. Van groot belang wordt gevonden om deel te nemen aan “normale”activiteiten zoals een werkkring, een opleiding volgen en een sociaal netwerk hebben. Als er alleen naar klinisch (symptomatisch) herstel wordt gekeken, blijkt er de afgelopen eeuw weinig vooruitgang te zijn geboekt. In de praktijk blijken de meeste EPA te leven op een wijze die niet overeenkomt met de herstelprincipes: 80% is werkloos en velen komen vaak in aanraking met dakloosheid, stigma en victimisatie. Systematische veranderingen in de GGz praktijken zijn noodzakelijk met het invoeren van op herstel gerichte evidence-based interventies.
Drake RE &Whitley R (2014). Recovery and Severe Mental Illness: Description and Analysis. Canadian Journal of Psychiatry 59 (5), 236-242.