In dit Amerikaanse cross-sectionele onderzoek werd gekeken of er een verband is tussen het gevolgd hebben van een training door hulpverleners (n=318) over recovery (herstel) van cliënten, zoals IMR, WRAP, IDDT of ACT, en de houding ten opzichte van en opvatting over herstel van diezelfde hulpverleners. Bij de hulpverleners van vier Community Mental Health Centers werden vragenlijsten afgenomen over hoe ze over zichzelf denken (m.b.v. de Life Orientation Test-Revised), hoe ze over hun cliënten denken (m.b.v. de Consumer Optimism Scale) en hoe ze denken over de herstelgerichtheid van hun instelling (m.b.v. de Recovery Self-Assessment). Ook werd geïnventariseerd wat voorrecovery trainingen er gevolgd waren. Het lijkt erop dat de hulpverleners die hersteltrainingen hebben gevolgd veel positiever denken over de herstelmogelijkheden van hun cliënten en ook binnen hun instelling een gerichtheid op het realiseren van levensdoelen bij de cliënten waarnemen. Bijscholing van hulpverleners in de principes van herstel lijkt zinvol. Omdat hulpverleners invloed hebben op het herstelproces van hun cliënten is dit van belang.
Tsai J, Salyers MP & McGuire AB (2011). A Cross-Sectional Study of Recovery Training and Staff Attitudes in Four Community Mental Health Centers. Psychiatric Rehabilitation Journal 34 (3), 186-193.