Om herstel bij cliënten met psychische problemen te bevorderen kan de wijze waarop hulpverleners het herstelconcept interpreteren van groot belang zijn. Om de implementatie van herstel te versnellen loopt in Engeland het programma Implementing Recovery through Organisational Change (ImROC). In deze Britse systematische review en narratieve synthese werd onderzocht hoe hulpverleners en managers in de GGz aankijken tegen de op herstel gerichte praktijk in de GGZ. Er bleken 22 kwalitatieve studies (met 1163 deelnemers) met verschillende designs aan de zoekcriteria te voldoen: interviews, focusgroepen, observaties, Delphi consultatie. Het betrof psychiatrisch verpleegkundigen, case managers, maatschappelijk werkers, psychiaters, teamleiders en psychologen. De meeste respondenten vonden het moeilijk om precies te omschrijven wat herstel voor hen betekent. De hulpverleners onderscheiden drie verschillende vormen van herstel: klinisch herstel, persoonlijk herstel en door de eigen hulpverleningsinstelling bepaald herstel. Deze laatste categorie is nog nooit zo duidelijk uit de literatuur naar voren gekomen. Bij persoonlijk herstel gaat het de respondenten om een holistische benadering, gericht op sociale inclusie van de cliënten. Bij klinisch herstel gaat het om verminderen van symptomen, medicatietrouw en risicomanagement van de cliënten. Instellingsgericht herstel wordt gezien als een middel om kosten te besparen en cliënten sneller te ontslaan. Hierbij staat het belang van de organisatie centraal. De auteurs wijzen erop dat deze laatste vorm van herstel op gespannen voet kan staan met het bevorderen van persoonlijk herstel.
Le Boutillier C, Chevalier A, Lawrence V, Leamy M, Bird VJ, Macpherson R, Williams J, Slade M. (2015). Staff understanding of recovery-orientated mental health practice: a systematic review and narrative synthesis. Implementation Science Jun 10, 10:87.