In de VS is de opnameduur in psychiatrische ziekenhuizen ook voor jongeren (13 tot 19 jaar) terug gebracht tot (meestal) enkele dagen per opname. Het aantal opnames en heropnames voor deze groep is evenwel toegenomen. Omdat het ervaren van stigma een negatieve invloed op de behandeling kan hebben, wordt in dit onderzoek gepoogd zicht te krijgen of en zo ja in welke mate adolescenten (N=102), die net uit een psychiatrisch ziekenhuis ontslagen zijn, bang zijn gestigmatiseerd te worden door hun omgeving. De interviews met de adolescenten werden binnen 7 dagen na ontslag gehouden. Met behulp van de Model of Stigma-Induced Identity Threat kwamen de volgende dimensies, die invloed hebben op de vrees voor stigma, aan de orde: groepsidentificatie (met welke peer group voelt men zich het meest verbonden), sociale gerichtheid (uit welke groepen komen de eigen vrienden), zelf-identificatie (al dan niet identificeren met stoornis), domein identificatie (toekenning betekenis van de stoornis), behoefte aan bevestiging door anderen, klinische en demografische kenmerken, ervaren stigma door samenleving, ervaren sociale steun van familie en vrienden. Het blijkt dat maar 21% van de ondervraagde adolescenten bang was gestigmatiseerd te worden. Deze groep is eerder vrouw, eerder op zeer jonge leeftijd al met GGZ in aanraking gekomen, heeft minder zelfvertrouwen, heeft meer behoefte aan bevestiging door anderen, heeft meer persoonlijke ervaringen met stigma en identificeert zich niet met peers die ook psychische problemen hebben.
Moses T, (2011). Stigma Apprehension Among Adolescents Discharged From Brief Psychiatric Hospitalization. Journal of Nervous & Mental Disease. 199 (10), 778-789.