Er is al veel onderzoek gedaan onder het algemene publiek naar de relatie tussen de opvatting dat psychische stoornissen tot biogenetische oorzaken zijn terug te voeren enerzijds en stigma anderzijds. Tegen de verwachting in wordt deze causaliteit geassocieerd met een toename van stigma. In deze Australische systematische review (k=11) werd dit verband onderzocht bij personen met een psychische stoornis zelf en bij ggz-hulpverleners. Aan de studies die geanalyseerd waren 3708 deelnemers betrokken, waarvan 2838 mensen met een psychische stoornis. Een algemene conclusie uit deze systematische review is dat het onderschrijven van biogenetische oorzaken van psychische stoornissen niet leidt tot een vermindering van het stigma bij deze twee groepen. Er zijn zelfs aanwijzingen dat dit tot een toename van stigma en een negatieve houding ten aanzien van psychische stoornissen leidt. Biogenetische oorzaken worden geassocieerd met een toename van de prognostische pessimisme, angst voor mensen met psychische problemen, zelf verwijt, persoonlijk leed en een vermindering van de empathie ten opzichte van mensen met een psychische stoornis. Een positief punt van deze benadering is dat mensen met psychische stoornissen minder de schuld krijgen van hun ziekte. De auteurs schrijven dat men bij het opzetten van antistigma programma’s en campagnes zeer voorzichtig moet zijn met het promoten van biogenetische oorzaken. De relatie tussen het geloof in causale opvattingen en stigma is complex. Ggz-hulpverleners moeten goed blijven nadenken over hoe hun eigen causale opvattingen en die van hun cliënten het behandelproces kunnen beïnvloeden.
Larkings JS, Brown PM. (2018). Do biogenetic causal beliefs reduce mental illness stigma in people with mental illness and in mental health professionals? A systematic review. Int J Ment Health Nurs. 2018 Jun;27(3):928-941.