In de Californische Mental Health Service Act (MHSA) uit 2004 staat dat 28% van het budget moet worden uitgetrokken voor Full-Service Partnerships (FSPs), d.i. Housing First programma’s waarin de woonsituatie van dakloze psychiatrische patiënten wordt gestabiliseerd en de behandeluitkomsten moeten verbeteren “tegen wat er ook voor nodig is”. Dit is een uniek beleidsexperiment. In dit observationele onderzoek wordt de situatie van een groep FSP-cliënten (N=209) over een periode van twee jaar vergeleken met die van een groep die openbare ggz-diensten ontvangt (N=154). Het blijkt dat bij de FSP-groep het gemiddeld aantal dakloze dagen afnam van 191 tot 62 dagen per jaar (=-68%). Deze groep deed ook beduidend minder beroep op intramurale diensten (-14%), crisisdiensten (-32%) en op het justitieel systeem (-17%). Het beroep op ambulante diensten daarentegen steeg aanzienlijk met gemiddeld 78 bezoeken per persoon per jaar. Met de afname in genoemde kosten kan 82% van de totale kosten voor FSP (m.n. huisvesting en ambulante dienstverlening) worden gedekt. De FSP-groep had een hogere kwaliteit van leven dan de controlegroep.
Gilmer TP, Stefancic A, Ettner SL, Manning WG & Tsemberis S (2010). Effect of Full-Service Partnerships on Homelessness, Use and Costs of Mental Health Services, and Quality of Life Among Adults With Serious Mental Illness. Archives of General Psychiatry 67 (6), 645-652