Veel patiënten met schizofrenie hebben een zeer beperkt sociaal netwerk. In deze Italiaanse RCT kreeg de experimentele groep (N=173) naast de gewone behandeling, 3 tot 6 maanden steun van hulpverleners (of verwanten) om contacten met mensen buiten de behandelcentra aan te gaan. De uitkomsten werden vergeleken met die van een controlegroep (N=172) die alleen de gewone behandeling kreeg. Het gaat om groepen met de diagnose schizofrenie of aanverwante stoornis (ICD-10; F20), in behandeling bij 47 ambulante psychiatrische centra, jonger dan 45 jaar en met een sociaal netwerk dat uit minder dan 5 personen bestond. 75% van alle deelnemers woonde nog bij de eigen familie. De primaire uitkomstmaat was verbetering van het sociale netwerk zoals die werd vastgesteld op baseline, na 1 en 2 jaar met behulp van een door de onderzoekers zelf ontwikkelde vragenlijst. Daarnaast werden de Brief Psychiatric Rating Scale (BPRS), de Global Assessment of Functioning (GAF) afgenomen en het aantal gewerkte dagen en het aantal opnamen geteld alsmede het niveau van Algemene Dagelijkse Levensverrichtingen (ADL) vastgesteld. Een verbetering van het sociale netwerk werd na één jaar bij 25% van de controlegroep en bij 39,9% van de experimentele groep vastgesteld (OR=2,0; 95%BI 1,3 -3,1; Adj OR=2,4). Na het tweede jaar was het verschil nog steeds significant (OR=1,8; Adj OR=2,1). Patiënten bij wie een verbetering in de gebieden klinische uitkomst, werk of ADL was opgetreden hadden ook significante verbeteringen van het sociale netwerk.
Terzian E, Tognoni G, Bracco R, De Ruggieri E, Ficociello RA, Mezzina R & Pillo G (2013). Social Network Intervention in Patients With Schizophrenia and Marked Social Withdrawal: A Randomized Controlled Study. Canadian Journal of Psychiatry 58 (11), 622-631.