In de loop van de jaren 1990 is ook in Nederland geleidelijk Assertive Community Treatment (ACT) ingevoerd om personen met psychische problemen die niet door de hulpverlening bereikt werden toch hulp te bieden. Hun dropout uit de reguliere zorg is zo groot omdat ze hulp weigeren en/of anti-sociaal gedrag hebben en/of meerdere problemen (o.a. dubbel diagnose) hebben die door verschillende instanties behandeld worden (waardoor ze tussen wal en schip vallen). In deze Nederlandse studie (N=221) werd met behulp van gegevens van het Psychiatrisch Casus Register Midden-Nederland in kaart gebracht of en hoe het GGz-zorggebruik van cliënten die door ACT-teams werden begeleid veranderde. Als deze groep meer van de zorg –zoals opname in psychiatrische ziekenhuis- gebruik gaat maken wordt dat als een positieve verandering gezien, omdat daardoor hun kansen op functionele vooruitgang toe nemen. Het bleek dat cliënten tijdens een ACT-periode gemiddeld 47% meer gebruik (d.i. 14 dagen per maand) maakten van begeleid wonen dan in de periode vóór de ACT. Ook in post-ACT periodes bleven de cliënten nog 38,9% meer gebruik maken van begeleid wonen dan in de periode vóór de ACT. Deze data duiden er op dat ACT effectief is in het binnen de zorg houden van cliënten die niet kunnen omgaan met de huidige organisatie van de zorg.
Drukker M, Laan W, Dreef F, Driessen G, Smeets H & Van Os J (2014). Can Assertive Community Treatment Remedy Patients Dropping Out of Treatment Due to Fragmented Services?. Community Mental Health Journal 50 (4), 454-459.