De overgangsperiode na ontslag uit een psychiatrisch ziekenhuis vormt een groot risico op dakloosheid voor personen met ernstige psychiatrische problemen die een verleden van dakloosheid hebben. In deze Amerikaanse RCT (totale N=150; experimentele groep N=77) wordt de effectiviteit van de Critical Time Invention (CTI) op het voorkómen van dakloosheid getest. CRI is een kortdurende case-management-achtige interventie die vooral in de periode kort voor en kort na ontslag (maximaal 9 maanden) uit het psychiatrisch ziekenhuis hulp biedt bij het ontwikkelen het eigen steun-systeem van de cliënt (er zijn gemiddeld 15 face-to-face contacten tussen de begeleider en de cliënt). De deelnemers werden over een periode van 18 maanden elke 6 weken geïnterviewd over hun woonsituatie. Na 9 maanden blijkt de CTI-groep vijf keer zo weinig kans (=20%) te hebben om dakloos te zijn dan de controlegroep. Bij degenen van de CTI-groep die meer dan 3 contacten met de begeleider hadden gehad was de kans op dakloosheid zelfs maar 10% ten opzichte van de controlegroep. De kans op succes van CRI lijkt toe te nemen als het contact tussen de begeleider en de cliënt ruim vóór het ontslag tot stand is gekomen.
Herman DB, Conover S, Gorroochurn P, Hinterland K, Hoepner L & Susser ES (2011). Randomized Trial of Critical Time Intervention to Prevent Homelessness After Hospital Discharge. Psychiatric Services 62 (7), 713-719.