In het herstelproces is ook plaats voor niet-klinische interventies om te werken aan herstel van de eigen identiteit, het versterken van gevoel van controle over het eigen leven en het normaliseren van het leven. In deze Spaanse kwantitatieve-kwalitatieve studie wordt de impact van een artistieke workshop op het welbevinden en sociale inclusie bij een groep mensen met een ernstige psychische aandoening (EPA) (n=31)onderzocht. De workshops duurden 18 uur verspreid over 6 dagen. De deelnemers bezochten eerst een expositie en gingen daarna aan de slag met het maken van een eigen kunstwerk (meestal beeldende kunst). Het kwantitatieve deel van het onderzoek bestond uit het op baseline en na de workshop afnemen van de Warwick-Edinburgh Mental Well-Being Scale (WEMWBS) en de Social Inclusion vragenlijst, die sociale isolatie, sociale relaties en sociale acceptatie meet. De kwalitatieve dimensie bestond eruit dat participerende deelnemers (studenten die geen ervaring met de doelgroep hadden) verslagen maakten van de ontwikkeling van de deelnemers. Deze participerende deelnemers werden ook geïnterviewd. De analyse van de data van de vragenlijsten werd met behulp van variantieanalyse gedaan. Het bleek dat het psychologische welbevinden na de workshop significant was toegenomen, hoewel het effect niet groot was. De sociale competenties, de kwaliteit van de sociale interacties en de perceptie van sociale acceptatie waren na de workshop ook significant toegenomen. De observanten constateerden dat door het samenwerken in de groep en het maken van concrete kunstwerken het gevoel van eigenwaarde bij de deelnemers toenam en dat de sociale interacties verbeterden. Dit soort workshops lijken het herstelproces te ondersteunen.
Saavedra J, Pérez E, Crawford P, Arias S. (2018). Recovery and creative practices in people with severe mental illness: evaluating well-being and social inclusion. Disabil Rehabil. 2018 Apr;40(8):905-911.