De mondiale prevalentie van schizofrenie loopt uiteen van 0,3% tot 1,6%. In de VS worden de kosten van schizofrenie voor de samenleving op $62 miljard per jaar geschat. Verminderde functionele capaciteit bij deze groep wordt als een belangrijke barrière gezien voor maatschappelijke deelname aan o.a. regulier betaald werk en zelfstandig wonen. Er blijkt vaak een groot verschil tussen wat aan mogelijke capaciteiten wordt gemeten en wat deze personen aan daadwerkelijk gedrag laten zien. In deze Amerikaanse studie (N=97; schizofrenie en schizoaffectieve stoornis) werd bekeken in hoeverre de mate van self-efficacy (zelfeffectiveit) van invloed is op de grootte van dat verschil. Zelfeffectiviteit is het vertrouwen van een persoon in de eigen bekwaamheid om met succes een bepaalde taak te volbrengen of een probleem op te lossen. Het dagelijks functioneren werd gemeten met de Specific Level of Functioning (SLOF) schaal, de functionele capaciteit met de UCSD Performance-based Skills Assessment (UPSA-B) en de zelfeffectiviteit met de Revised Self-efficacy Scale (RSES). Met behulp van regressie analyse werd het matigende effect van zelfeffectiviteit op het verband tussen de UPSA-B scores (functionele capaciteit) en de SLOF scores (het daadwerkelijk functioneren) onderzocht. Het blijkt dat als de zelfeffectiviteits scores hoog zijn, dat er dan een significant verband is tussen de UPSA-B scores en de SLOF scores. Er werd ook een significant verband gevonden tussen hoge RSES scores en goed sociaal functioneren. Het lijkt erop dat motivationele processen voor een deel verklaren waarom personen met schizofrenie die de capaciteit hebben om goed te functioneren dat niet in de praktijk brengen.
Cardenas V, Abel S, Bowie CR, Tiznado D, Depp CA, Patterson TL, Jeste DV & Mausbach BT (2013). When Functional Capacity and Real-World Functioning Converge: The Role of Self-Efficacy. Schizophrenia Bulletin 39 (4), 908-916.