Twaalf ggz-instellingen willen dat het gebruik van de isoleercel voor 1 januari 2020 wordt afgeschaft. Opname in de isoleercel vergroot de problemen bij zowel cliënten als hulpverleners. Bovendien is deze vorm van eenzame opsluiting in strijd met de wet. Volgens het VN verdrag voor de rechten van mensen met een handicap, is vrijheidsontneming op basis van ziekte, handicap of psychosociale beperking niet gerechtvaardigd. Nu dit verdrag op 14 juni door de Nederlandse regering is geratificeerd, wordt het hoog tijd dat de Nederlandse geestelijke gezondheidszorg (ggz) separeervrij wordt.

Manifest ‘Nederlandse ggz separeervrij!’

Dat staat in het Dolhuys Manifest ‘Nederlandse ggz separeervrij!’ dat donderdag 23 juni 2016 op het High & Intensive Care Kennisfestival (HIC) door twaalf GGZ-instellingen is ondertekend. In het manifest staat dat de isoleercel uiterlijk op 1 januari 2020 een ‘collectiestuk’ wordt in Het Dolhuys, museum van de geest.
‘Wij verklaren dat separeren geen zorg of hulp is: het wordt gebruikt uit onmacht en ervaren als straf,’ aldus het Dolhuys Manifest. ‘Angsten, wanen en destructieve gedachten kunnen worden versterkt. Separeren is ook belastend voor de hulpverleners: het ondermijnt een respectvolle relatie met de cliënt en belemmert effectieve hulp en zorgverlening.’
Om ervoor te zorgen dat de isoleercellen op 1 januari 2020 definitief dichtgaan, moeten beleidsmakers, bestuurders en professionals samenwerken met ervaringsdeskundigen en (ex)cliënten die separatie hebben ondergaan.
Dit bericht is overgenomen van de website van het Dolhuys.
Dolhuys Manifest – Nederlandse GGZ Separeervrij 23 juni 2016
Lees meer over HIC op http://hic-psy.nl/