Van de begeleid-werken-interventies voor personen met ernstige psychische aandoeningen (EPA) is Individuele Plaatsing en Steun (IPS) de meest bewezen effectieve interventie. Toch vindt maar de helft van de deelnemers aan IPS-trajecten regulier betaald werk en vaak voor relatief korte tijd. In de literatuur wordt verondersteld dat er een verband is tussen werkgerelateerde zelfeffectiviteit en een grotere kans op het vinden van werk. Zelfeffectiviteit betekent het geloof dat iemand in zichzelf heeft dat hij een bepaalde taak succesvol kan uitvoeren. In deze Amerikaanse studie (n=105) werd de hypothese getest dat een grotere mate van werkgerelateerde zelfeffectiviteit tot meer regulier betaald werk leidt bij deelnemers aan een IPS-traject. Op baseline en na 6 maanden werden afgenomen: de Work-related Self-efficacy Scale (WSS), die 4 domeinen van het werkproces meet, en de Brief Symptom Inventory (BSI). Verder werd van de deelnemers verzameld: hun arbeidsverleden, hun tijd in het IPS-traject en de mate waarin regulier betaald werk werd gevonden tijdens het IPS-traject. Met behulp van logistische regressie analyses werd een model opgesteld met de volgende voorspellende variabelen: werkgerelateerde zelfeffectiviteit, psychiatrische symptomen, arbeidsverleden en tijd in IPS. Het bleek dat geen van deze variabelen een voorspellende waarde had op het vinden van regulier betaald werk. Er was zelfs een tegenovergesteld verband tussen WSS-scores op het domein werkgerelateerde sociale vaardigheden en het vinden van werk. Deelnemers die van zichzelf dachten dat ze sterke sociale vaardigheden hadden vonden het minst makkelijk werk.
Waynor WR, Gill KJ, Gao N. (2015). The Role of Work Related Self-Efficacy in Supported Employment for People Living With Serious Mental Illnesses. Psychiatr Rehabil J. Online: 2015 Oct 12.