Sociale verbondenheid is belangrijk voor het psychologische, emotionele en fysieke welzijn. Dat geldt zeker ook voor personen met psychische stoornissen. Toch is het niet standaard dat de Ggz-hulpverlening ingrijpt om het sociale netwerk van hun cliënten te verbeteren. De grootte van een sociaal netwerk wordt vaak als maat gebruikt voor de mate van sociaal isolement of verbondenheid. Interventies die tot doel hebben de sociale participatie te verbeteren zetten in op het leggen van sociale contacten buiten de hulpverlening. In deze Britse review wordt een overzicht gegeven van sociale participatie interventie modellen waarvan bewijs is dat ze in enige mate bijdragen aan positieve sociale netwerk uitkomsten. Er werden 19 interventies in 14 landen gevonden waarbij het sociale netwerk verbeterde of de sociale participatie toenam. Zes van deze interventies werden in een RCT geëvalueerd. De interventies kunnen in zes groepen worden ingedeeld: 1. Individuele sociale vaardigheidstraining, zoals b.v. het in Nederland ontwikkelde Interpersoonlijke Sociaal Psychiatrische Begeleiding (ISPB). 2. Vaardigheidstraining in groepsverband, zoals het in de VS ontwikkelde Social Cognition and Interaction Training (SCIT). 3. Supported Community Engagement (begeleide maatschappelijke betrokkenheid), zoals vriendendienst projecten en de in de UK ontwikkelde Connecting People Intervention, waarbij men gestimuleerd wordt aan activiteiten in de eigen buurten deel te nemen. Bij interventies uit deze groep werden de meeste effecten gemeten. 4. Groepsgewijze deelname aan maatschappelijke activiteiten zoals samen tuinieren of samen kunst maken. 5. Interventies op het gebeid van werk: interventies , zoals begeleid werken of IPS, lijken per definitie bij te dragen aan een verbetering van het sociale netwerk, maar in de evaluaties van deze interventies worden bijna nooit de sociale netwerk uitkomsten gemeten. 6. Interventies met ervaringsdeskundigen: deze zijn vooral gericht om contacten met lotgenoten te verbreden. Over het algemeen is de evidentie van de effectiviteit van de sociale participatie interventies minimaal.
Webber M, Fendt-Newlin M. (2017). A review of social participation interventions for people with mental health problems. Soc Psychiatry Psychiatr Epidemiol. 52(4), 369-380.