Ook bij evidence-based interventies blijven er grote verschillen in de individuele behandeluitkomsten die niet verklaard kunnen worden. Twee van de factoren die van invloed kunnen zijn op de uitkomsten bij ambulante personen met ernstige psychiatrische aandoeningen zijn de mate van zelf-stigma en de persoonlijkheid en aanpak van de case manager. In deze Amerikaanse cross-sectionele studie (n=160) werd bekeken: 1. Is er een verband tussen case managers en de perceptie van de cliënten over hun kwaliteit van leven; 2. Is er een verband tussen ervaren zelf-stigma en de perceptie van hun kwaliteit van leven; 3. In hoeverre hebben case managers invloed op het verband tussen ervaren zelf-stigma en kwaliteit van leven bij de cliënten. Kwaliteit van leven werd gemeten met Lehman’s Quality of Life Interview en ervaren zelf-stigma met de Devaluation and Discrimination Scale. Van elke deelnemer werd de naam van case managers opgespoord. Er werd een duidelijk verband gevonden tussen een hoge mate van zelf-stigma en een lage ervaren kwaliteit van leven. Echter: sommige case managers waren in staat om de negatieve effecten van zelf-stigma op de ervaren mate van kwaliteit van leven significant te verminderen.
Kondrat DC & Early TJ (2011). Battling in the Trenches: Case Managers’ Ability to Combat the Effects of Mental Illness Stigma on Consumers’ Perceived Quality of Life. Community Mental Health Journal 47 (4), 390-398