Geïnternaliseerd stigma, of zelfstigma, is het proces waarbij een persoon stigmatiserende opvattingen uit de samenleving over o.a. psychische stoornissen overneemt en als eigen gedachten gaat beschouwen. Naar schatting 42% van de personen met een ernstige psychische aandoening (EPA) leidt aan zelfstigma. Een hoge mate van zelfstigma hangt samen gevoelens van hopeloosheid, weinig zelfvertrouwen, verminderde zelfeffectiviteit en kan zo het herstelproces vertragen. In deze Chinese systematische review en meta-analyse werd gezocht naar RCT’s en klinische of experimentele trials naar de effectiviteit van therapeutische interventies ter vermindering van zelfstigma bij EPA. De gepoolde effecten werden zoveel mogelijk Standardized Mean Difference (SMDs) uitgerekend. Er werden in totaal 14 studies voor de uitgebreide review geïncludeerd: 7 RCT’s, 3 gecontroleerde trials en 4 ongecontroleerde studies. Voor een meta-analyse kwamen 5 studies in aanmerking. Zelfstigma werd gemeten met: Internalized Stigma of Mental Illness (ISMI) of de Self-stigma of Mental Illness Scale (SSMIS) of de Chinese Self-stigma of Mental Illness Scale (CSSMIS) of de Link Perceived Stigma Questionnaire (LPSQ). Uit de meta-analyse van 5 studies waarbij psychosociale interventies werden ingezet bleek de gepoolde SMD -0.43; p=0.003. Dit is een klein tot matig effect. Vier studies hadden positieve uitkomsten voor psycho-educatie: gepoold hadden deze een klein tot matig effect (SMD=-0.40; p=0.001). Psycho-educatie is de meest veelbelovende interventie voor verminderen van zelf-stigma. Twee innovatieve interventies zouden beter bestudeerd moeten worden: Coming Out Proud en Photovoice.
Tsang HW, Ching SC, Tang KH, Lam HT, Law PY, Wan CN. (2016). Therapeutic intervention for internalized stigma of severe mental illness: A systematic review and meta-analysis. Schizophr Res. 173 (1-2), 45-53