Kenniscentrum Phrenos website

Patiënten in VK klinieken waarderen als goed team werkende hulpverleners die hen in staat stellen hun herstelproces vorm te geven

Deze Britse studie maakt deel uit van de grotere Inpatient Staff Morale studie die erop gericht is de hulpverlening in de psychiatrische afdelingen van de NHS te verbeteren. Vaak ligt de nadruk van de verpleging op die afdelingen op de sociale controle en is het moreel van de hulpverlening laag (veel stress, veel uitval, onderbezetting). In deze kwalitatieve studie (n=12; 7 verschillende klinieken) werden patiënten geïnterviewd over wat zij denken welke factoren van invloed zijn op een goed of slecht moreel bij de hulpverleners van psychiatrische afdelingen en welke invloed het moreel van de hulpverleners heeft op de patiënten. De semi-gestructureerde interviews duurden 30 tot 45 minuten. Als centraal thema kwam naar voren: de patiënten waarderen vooral hulpverleners die hen in staat stellen doelen te bereiken, in plaats van hulpverleners die hun taken volgens de regels uitvoeren. Volgens de patiënten is het moreel van het personeel goed als het personeel de mogelijkheid heeft positief op een persoonlijk niveau met de patiënten om te gaan en als de werkomgeving dit ondersteunt. De patiënten observeren de hulpverleners nauwgezet en voelen zich vaak met hen verbonden. Het moreel van de hulpverleners beïnvloedt het welzijn van de patiënten en andersom. Uit de analyse kwamen drie subthema’s: 1. de gezamenlijke interpersoonlijke relaties tussen patiënten en personeel zijn belangrijk; 2. het ondersteunende teamwerk is van groot belang; 3. barrières van positieve interpersoonlijke relaties kunnen zijn: de vele administratieve taken van de hulpverleners; onverschillige houding bij de hulpverleners; patiënten zien dat agressief en gewelddadig gedrag van patiënten negatief op het moreel van de hulpverlening kan werken.
Mistry H, Levack WM, Johnson S (2015). Enabling people, not completing tasks: patient perspectives on relationships and staff morale in mental health wards in England. BMC Psychiatry. 15(1), 307.

Back To Top