De herstelbeweging in de psychiatrie legt sinds 1990 veel meer nadruk op een hoopvol perspectief met betrekking tot het bereiken van persoonlijke doelen en verbeteringen in de leefomstandigheden dan op het verminderen van de symptomen. In deze Amerikaanse studie (N=71) werd de hypothese getest dat personen ouder dan 50 jaar veel meer dan jongeren hun mate van herstel afmeten aan hun huidige staat van geestelijke gezondheid (m.n. symptomen), omdat vele ouderen voor het eerst in een psychiatrisch ziekenhuis zijn opgenomen voordat de herstelbeweging op gang kwam. Met een zelf ontwikkelde vragenlijst werden de volgende data verzameld: zelfgerapporteerde mate van herstel, inschatting van eigen empowerment, zelfgerapporteerde staat van geestelijke én fysieke gezondheid. Met behulp van de Pearson’s correlatiecoëfficiënt (r) werd de samenhang tussen geestelijke gezondheid en herstelscores bij 50+’ers en 50-’ers uitgerekend. Het blijkt dat de correlatie tussen geestelijke gezondheidsscores en herstelscores bij 50+’ers twee maal zo sterk is als bij 50-’ers (r=+.82 vs. r=+.39). Hetzelfde geldt voor de vergelijking van de degenen die vóór 1990 voor het eerst opgenomen zijn geweest en degenen die voor het eerst na 1990 opgenomen zijn geweest. Ouderen definiëren hun herstel in termen van hun eigen goede of slechte geestelijke gezondheidsstatus en zijn daarom minder geneigd om zich met de herstelbeweging te verbinden waarbij de nadruk ligt op het bereiken van concrete doelen in het leven. De hulpverlening moet hiermee rekening houden.
Tepper M, Berger R, Byrne S, Smiley J, Mooney M, Lindner E, Hinde JL & Korn P (2013). Older adults’ perceptions of recovery from mental illness: Impact of psychiatric hospitalization prior to 1990. Psychiatric Rehabilitation Journal 36(2), 93-98.