In Zwitserland kunnen mensen met ernstige psychische problemen in een volledige of gedeeltelijke arbeidsongeschiktheidsuitkering terecht komen. Aan personen met zo’n uitkering wordt weinig ondersteuning geboden om weer op de reguliere arbeidsmarkt te her-integreren. Dit kan tot permanente werkloosheid leiden en van invloed zijn op het chronisch worden van de problemen. In deze Zwitserse RCT (IPS=127 vs. controlegroep = 123) werd onderzocht of Individuele Plaatsing en Steun (IPS), gestart hoogstens één jaar nadat de persoon een uitkering (volledig of gedeeltelijk) had gekregen, effectiever is dan andere vormen van steun. Alle deelnemers werd geïnterviewd op baseline, na 6, 12, 18 en 24 maanden. De IPS-ondersteuning door job coaches werd 2 jaar lang aangeboden. De primaire uitkomstmaat was of de deelnemers regulier betaald werk voor minstens één maand vonden. Om de verschillen te berekenen werd gebruikt gemaakt van een generalized estimating equation-model (GEE) Het bleek dat 32% van de IPS-groep en slechts 12% van de controlegroep nieuwe banen vond op de reguliere arbeidsmarkt. IPS is dus ook effectief voor personen die al een volledige of gedeeltelijke arbeidsongeschiktheidsuitkering hebben. Wat betreft het totaal aantal gewerkte uren en de tijdsduur per baan werden er overigens geen significante verschillen tussen beide groepen gevonden. Het percentage personen uit beide groepen dat tijdens de studieduur geen enkele baan vond verschilde wel significant: IPS-groep 50%; controlegroep 66%).
Viering S, Jäger M, Bärtsch B, Nordt C, Rössler W, Warnke I, Kawohl W. (2015). Supported Employment for the Reintegration of Disability Pensioners with Mental Illnesses: A Randomized Controlled Trial. Front Public Health. Oct 20, 3, 237.