Skip to: IPS-modelgetrouwe begeleid-werken-programma’s het meest succesvol

Kenniscentrum Phrenos website

IPS-modelgetrouwe begeleid-werken-programma’s het meest succesvol

In vele RCT’s is bewezen dat begeleid werken programma’s die volgens de principes van het Individuele Plaatsing en Steun (IPS)-model werken de meeste personen met psychische stoornissen aan regulier betaald werk helpen. Het is de vraag of deze resultaten ook worden bereikt in begeleid werken programma’s die niet in een RCT zitten. In deze Amerikaanse studie werd bekeken wat de werkuitkomsten zijn geweest van 3474 cliënten die tussen 1997 en 2006 aan 21 begeleid werken programma’s in de staat Massachusetts hebben deelgenomen. Tevens werd gekeken of er een verband was tussen die uitkomsten en modelgetrouwheid aan de IPS-principes. De data over de cliënten werden uit de databank van de dienst Services for Education and Employment (SEE) gehaald. Dat is een onderdeel van het Departement voor Geestelijke Gezondheidszorg van de staat Massachusetts. De 21 programma’s werden beoordeeld met de IPS Fidelity Scale: als de score boven de 65 (van de maximaal 75 te behalen punten) lag werd een programma als IPS-modelgetrouw beoordeeld. In totaal kregen 7 programma’s het predicaat IPS-modelgetrouw. De associaties werden berekend met behulp van Generalized Estimating Equations (GEE). Van alle cliënten had 51% binnen één jaar voor een kortere of langere periode regulier betaald werk gevonden. Degenen die werk vonden zaten significant vaker in een IPS-modelgetrouw programma (OR=1.45). De cliënten uit programma’s met een hoge IPS-modelgetrouwheid werkten significant vaker 20 uur of meer per week dan de anderen (OR=1.52). IPS-modelgetrouwheid bleek geen verband te hebben met de hoogte van het loon. Degenen die meer dan 20 uur per week werkten waren vaker jonger, man, hadden vaker geen uitkering en hadden minder vaak een psychotische stoornis.
Henry AD, Hashemi L& Zhang J. (2014). Evaluation of a statewide implementation of supported employment in Massachusetts. Psychiatric Rehabilitation Journal 37(4), 284-8.

Back To Top