In deze Italiaanse cross-sectionele studie werden 97 personen die een eerste psychose hadden meegemaakt ondervraagd over de door hen ervaren en de door hen geanticipeerde discriminatie en over in hoeverre het gediscrimineerd worden of voelen hun leven beïnvloedt. Discriminatie werd gemeten met de Discrimination and Stigma Scale (DISC-10). Symptomen werden gemeten met de Positive en Negative Syndrome Scale (PANNS), ziekte-inzicht met de Schedule for Assessment of Insight (SAI-E), sociaal functioneren met de Disability Assessment Schedule (DAS), de Camberwell Assessment of Need (CAN), de Manchester Short Assessment scale (MANSA), en de Verona Service Satisfaction Scale (VSSS). Ervaren discriminatie kwam veel voor in relaties met familieleden (43%), vrienden (32%), buren (25%), het behouden van een baan (25%), het vinden van een baan (24%) en in intieme relaties (23%). Als gevolg van geanticipeerde discriminatie heeft 37% het opgegeven om een intieme relatie te zoeken, is 34% gestopt met het zoeken naar werk, voelde 58% de behoefte om hun diagnose niet bekend te maken en rapporteerde 37% dat andere mensen hen vermeden. Met behulp van regressie analyse bleek dat een hoger niveau van ervaren discriminatie en een grotere mate van ziekte-inzicht worden geassocieerd met meer geanticipeerde discriminatie. Discriminatie kan als ‘een tweede ziekte’ worden gezien, omdat het de mogelijkheden van de patiënten verder beperkt.
Lasalvia A, Zoppei S, Bonetto C, Tosato S, Zanatta G, Cristofalo D, De Santi K et al (2014). The Role of Experienced and Anticipated Discrimination in the Lives of People With First-Episode Psychosis. Psychiatric Services 65 (8), 1034–1040.