In dit Amerikaanse onderzoek werd bekeken in hoeverre de deelnemers (n=432) aan Supported Independent Living (SIL) programma’s (N=27) – die te vergelijken zijn met Begeleid Zelfstandig Wonen projecten in Nederland- door de begeleidende staf onder druk worden gezet zich aan bepaald gedrag te houden om niet uit het programma en hun woonruimte te worden gezet. SIL-deelnemers hoeven maar 30% van hun inkomen aan huur te betalen. Ze kunnen wonen in een woonruimte van een woningbouwvereniging, een particulier verhuurder of van een GGZ-instelling. Het blijkt dat deelnemers die hun medicatie niet innemen en als gevolg daarvan decompenseren in 60% van de programma’s uit het programma worden gezet. Deelnemers die alcohol of drugs gebruiken worden eveneens in 60% van de programma’s uitgesloten. De deelnemers die in een woonruimte van een GGZ-instelling verblijven worden duidelijk strenger behandeld dan de anderen. Dit soort praktijken staan haaks op principes als rechten van bewoners, patiëntenrechten en empowerment. Bij SIL-programma’s zijn wonen en behandeling te veel aan elkaar gekoppeld.
Wong YI, Lee S & Solomon PJ (2010). Structural Leverage in Housing Programs for People with Severe Mental Illness and Its Relationship to Discontinuance of Program Participation. American Journal of Psychiatric Rehabilitation 13 (4), 276–294