Mensen met ernstige psychische aandoeningen (EPA) hebben vaak ook complexe fysieke en sociale problemen waardoor ze gebruik maken van de acute somatische zorg. Uit de literatuur komt naar voren dat deze groep in de acute setting vaak negatief benaderd en/of gediscrimineerd wordt. In deze Engelse kwalitatieve synthese (n = 51 studies) werd gepoogd om met behulp van een speciaal ontwikkeld stigmatiseringskader de verschillende vormen van stigmatiserende houdingen en gedragingen zoals die in de literatuur naar voren komen te beschrijven en te categoriseren. Uitgangspunt was het theoretisch model van stigma waarin de kracht van stigma erin gelegen is om bepaalde groepen ‘eronder te houden (=to keep down)’ + ‘in controle te houden (=to keep in)’ + ’te vermijden’ (=to keep them away). Het kader werd ontwikkeld met behulp van 26 relevante artikelen (o.a. focus groep studies; etnografieën; gevalsbeschrijvingen), gepubliceerd tussen 1996 en 2016. Dat werd gecheckt met behulp van 25 andere papers. De patronen van stigmatisering in de acute zorg zijn: 1. Psychiatrische patiënten worden als een aparte, problematische groep beschouwd (stereotypering en negatieve labelling). Er worden vijf specifieke vormen van stigma onderscheiden: 2. Devalueren. Tot uiting komend in oordeel en houding (b.v. “..they are taking you away from being with someone who is in crisis and really needs you’ [verpleegkundige]) en in professioneel gedrag (er wordt alleen op fysieke problemen gelet) en in de organisatie van een SEH (lange wachttijden en geen ondersteuning voor psychische problemen). 3. Sociale controle. EPA-patiënten worden door acute zorgpersoneel vaak beoordeeld als zich niet houdende aan de sociale normen.Soms wordt deze groep apart gezet. 4. Vermijding.Over mensen met psychische problemen wordt door het zorgpersoneel soms ongemakkelijk of met afkeer gedacht. Vaak poogt de actue zorg ze door te schuiven naar de ggz. 5. Afwijzing. Dokters in de acute zorg zien bij deze groep alleen de psychische problemen en vinden dat ze onterecht een beroep doen op de acute zorg, waardoor ze niet behandeld of verwezen worden. 6. Niet behandelen. Soms worden frequente bezoekers niet behandeld of de patiënten weigeren bepaalde behandelingen, waar de dokters moedeloos van worden. Uiteraard werden er ook positieve houdingen en gedragingen gevonden, waarbij de EPA-patiënten respectvol en naar behoefte werden behandeld.
Perry A, Lawrence V, Henderson C. (2020). Stigmatisation of those with mental health conditions in the acute general hospital setting. A qualitative framework synthesis. Soc Sci Med. 2020 Jun;255:112974.