In deze Amerikaanse studie werd gebruik gemaakt van een dataset die de relatie tussen stigma, ggz-hulpverlening en ervaren kwaliteit onderzocht. In totaal werden de gegevens van 188 ernstig psychiatrische patiënten op twee meetmomenten (baseline én na 6 maanden) verzameld. Gemeten werden: kwaliteit van leven m.b.v. Lehman’s Inventory, van welk hulpverleningsaanbod gebruik gemaakt was –intramuraal of ambulant-, ervaren stigma werd gemeten m.b.v. Link’s Devaluation-Discrimination scale, gevoel van eigenwaarde m.b.v. Rosenbergs Self-Esteem Scale en het gevoel van ‘mastery’ m.b.v. een schaal van Pearlin. Uit de statistische analyses kwam o.a. het volgende naar voren: counseling (ambulante hulpverlening) deed kwaliteit van leven toenemen, intramurale behandeling had een negatieve invloed op ervaren kwaliteit van leven. Er werd geen verband gevonden tussen ervaren stigma en veranderingen in kwaliteit van leven. Stigma heeft wel invloed op gevoelens van eigenwaarde en ‘mastery’: hoe hoger ervaren stigma des te lager eigenwaarde en ‘mastery’.
Marcussen K, Ritter C & Munetz MR (2010). The Effect of Services and Stigma on Quality of Life for Persons With Serious Mental Illnesses. Psychiatric Services 61 (5), 489-494