Ongeveer 87% van de personen die een psychose meemaken ervaren stigma. Dus naast de stress die de psychose zelf oproept, krijgt men meestal ook te maken met stigma en discriminatie door de sociale omgeving. In de literatuur wordt onderscheid gemaakt tussen 1. ervaren stigma (discriminatie); 2.‘toegekend’ stigma (perceived stigma), d.i. als iemand van zichzelf vindt tot de gestigmatiseerde groep te behoren; 3. geïnternaliseerd stigma, d.i. de som van de negatieve consequenties van ervaren en toegekend stigma. In dit Britse onderzoek (n=79 met een psychose) werd onderzocht wat het verband is stigma enerzijds en geïnternaliseerde schaamte, gevoelens van eigenwaarde, depressie en persoonlijk herstel anderzijds. De volgende meetinstrumenten werden afgenomen: de Semi-structured Interview Measure of Stigma (SIMS), de Internalised Shame Scale (ISS), de Self-Esteem Rating Scale –Short form (SERS), de Process of Recovery Questionnaire – Short form (QPR), Beck Depression Inventory for Primary Care (BDI-7) en de Beck Hopelessness Scale (BHS). De verbanden werden middels multiple lineaire regressie analyses berekend. Over het algemeen had de onderzochte groep relatief een hoge mate van geïnternaliseerd schaamte en matige gevoelens van eigenwaarde, matige depressiescores en een laag niveau van persoonlijk herstel. Het bleek dat stigma (zowel ervaren als ‘toegekend’ stigma) significant geassocieerd werd met geïnternaliseerde schaamte, geringe gevoelens van eigenwaarde, depressie, gevoelens van hopeloosheid en een gering persoonlijk herstel. Geïnternaliseerde schaamte én gevoelens van eigenwaarde mediëren tussen stigma enerzijds en depressie, hopeloosheid en persoonlijk herstel anderzijds bij personen met psychoses. Interventies zouden zich kunnen richten op het verminderen van schaamte.
Wood L, Byrne R, Burke E, Enache G, Morrison AP. (2017). The impact of stigma on emotional distress and recovery from psychosis: The mediatory role of internalised shame and self-esteem. Psychiatry Res. Sep;255:94-100.