In deze Britse editorial wordt eerst beschreven hoe in de afgelopen jaren ervaringsdeskundigen als sociale steun zijn ingezet in de ggz om vervolgens de vraag op te werpen of ze niet beter op een andere wijze kunnen worden gebruikt. Er wordt een pleidooi gehouden om ervaringsdeskundigen fundamenteel anders in te zetten dan nu meestal gebeurd. De ggz is gebaseerd op het medische model en de effectiviteit van interventies wordt meestal door RCT’s en meta-analyses vastgesteld. Ervaringsdeskundigen opereren vaak in paraklinische rollen die erop gericht zijn de cliënt met een psychische stoornis te ondersteunen, sterker te maken en bij te staan bij omgaan met de ziekte. Hier is ook het meeste onderzoek naar gedaan en de effectiviteit blijkt ambigu. Er is ook een andere benadering van de rol van de ervaringsdeskundige als ondersteuner, die meer uitgaat van hoe mensen in de samenleving met elkaar omgaan. Die gaat uit van drie primaire waarden: gelijke machtsrelatie; wederkerige rollen van leren en helpen; ‘een gehele leven’-benadering i.p.v. een ziekte-gerichte benadering. Vooral bij overgangen in het behandeltraject kan een menselijke, sociale ondersteuning door een ervaringsdeskundige toegevoegde waarde hebben. Onderzoek naar deze vorm van ondersteuning moet vooral kwalitatief van aard zijn en worden geleid door ervaringsdeskundige onderzoekers.
Gillard S. (2019). Peer support in mental health services: where is the research taking us, and do we want to go there? J Ment Health. Aug;28(4): 341-344.