Personen met een depressieve stoornis kunnen vaak maar beperkt sociaal functioneren, zowel op het werk als thuis en in relaties. Los van de depressieve symptomen is het vanuit het perspectief van de depressieve patiënt van groot belang of psychotherapie ter behandeling van depressie ook tot beter sociaal functioneren leidt. In deze Nederlandse meta-analyse werden 31 relevante studies gevonden, met 2956 deelnemers, waarin de effecten van psychotherapie (versus een controlegroep) op het sociale functioneren werden gemeten. De gemiddelde effectgrootte van psychotherapie op het sociale functioneren was gering tot matig (Hedges’ g=0.46, 95% BI 0.32-0.60) en significant verschillend van nul. Na correctie voor publicatie bias was de effectgrootte g=0.40. Studies die psychotherapie vergeleken met Care-As-Usual (CAU) hadden een kleinere effectgrootte (g=0.33) op het sociale functioneren dan de studies die psychotherapie met andere controlegroepen vergeleken (g=0.63). Studies die in de VS waren uitgevoerd hadden grotere effectgrootten (g=0.55) dan de studies die in andere landen waren uitgevoerd (g=0.38). Studies die Cognitieve Gedagstherapie (CGT) vergeleken met een controlegroep (g=0.50) hadden een vergelijkbare effectgrootte op het sociale functioneren dan studies die Psychodynamische-Interpersoonlijke therapie vergeleken met een controlegroep (g=0.32). Via meta-regressie analyse werd vastgesteld dat er een signifcante associatie was tussen de effectgrootte van het sociale functioneren en de effectgrootte van depressieve symptomen (slope: 0.71). Het sociale functioneren verbetert als de ernst van de depressieve symptomen afneemt, maar de verbetering in het sociale functioneren kunnen niet volledig verklaard worden uit verbeteringen in depressieve symptomen.
Renner F, Cuijpers P & Huibers MJ (2014). The effect of psychotherapy for depression on improvements in social functioning: a meta-analysis. Psychologcal Medicine 44(14), 2913-2926.