In deze kwalitatieve Amerikaanse studie werden 40 volwassenen met een ernstige psychiatrische stoornis én een middelenverslaving (dubbel diagnose) geïnterviewd over hun woonwensen, de beslissingsprocessen omtrent het kiezen van een woonvorm en ervaren barrières ten aanzien van wonen. De ene helft van de geïnterviewden woonde in een residentiële woonvorm (‘supervised housing’), de andere helft woonde onafhankelijk (hieronder valt ook ‘supported housing’, begeleid wonen). Bijna alle geïnterviewden willen op zichzelf wonen, maar velen zien ook de voordelen van ‘supervised housing’ in de beginfase van het herstelproces, want dit biedt o.a. een gestructureerde omgeving, is drugsvrij en sociale ondersteuning. De woonwensen zijn niet statisch. De keuze voor een woonvorm wordt voornamelijk bepaalt door aanbevelingen van de hulpverleners en de beschikbaarheid van een woonvorm. Als barrières om een onafhankelijke woonomgeving te vinden worden genoemd: financiën, crimineel verleden en stigma. Er is meer variatie in het aanbod van woonvormen voor deze doelgroep nodig.
Tsai J, Bond GR, Salyers MP, Godfrey JL & Davis KE (2010). Housing Preferences and Choices Among Adults with Mental Illness and Substance Use Disorders: A Qualitative Study. Community Mental Health Journal 46 (4),381-388