Eén van de factoren die van invloed zijn op het proces van stigmatisering is de neiging die mensen hebben om onderscheid te maken tussen de in-groep (wij) en de uit-groep (zij). Mensen geven de voorkeur aan leden van de in-groep. Mensen met psychische problemen worden vaak tot de uit-groep gerekend, wat tot uitsluiting en discriminatie kan leiden. Ook in de ggz-voorzieningen ervaren mensen met psychische problemen stigmatisering. Het scherp onderscheid maken tussen mensen met een psychisch probleem en zonder zo’n probleem (b.v. hulpverleners) is arbitrair. De overtuiging dat er geen duidelijk scheidslijn bestaat tussen normaal en abnormaal kan stigma doen verminderen (dit wordt het continuüm model genoemd). In deze Nederlandse studie wordt verslag gedaan van de effecten van een interventie waarbij een groep ggz-hulpverleners van F-ACT-teams ad random een workshop met discussie (2 uur) van ervaringsdeskundigen kreeg over hun ervaringen met stigma (n=49) of in de controle groep (wachtlijst) terecht kwam (n=81). Vóór en na de interventie werden bij alle deelnemers (hulpverleners) de Mental Illness Clinicians’ Attitude scale (MICA) en de Continuum Beliefs Questionnaire (CBQ) afgenomen. Beide groepen hadden op baseline een erg lage score op stigmatiserende houding. Het bleek dat de stigmatiserende houding zoals gemeten met de MICA bij de interventiegroep na de interventie wel iets maar niet significant was afgenomen. Bij de controlegroep was de stigmatiserende houding significant toegenomen, tegen de verwachting in. Bij de interventiegroep was het geloof in het continuüm model significant toegenomen; bij de controlegroep was dat hetzelfde gebleven. De workshop heeft alleen effect gehad op het continuïteitsgeloof.
Helmus K, Schaars IK, Wierenga H, de Glint E, van Os J. (2019). Decreasing Stigmatization: Reducing the Discrepancy Between “Us” and “Them”. An Intervention for Mental Health Care Professionals. Front Psychiatry. May 31;10:243.